W wioskach Szkocji i Irlandii opracowano i zaczęto wytwarzać materiał który współcześnie nazywamy tweedem. Światową promocją tej wełny zajęła się jednak znacznie później angielska arystokracja, która od połowy XIX wieku przejmowała ziemię w Szkocji pod własne majątki.
Znakomity materiał zyskał wówczas uznanie możnych Anglików ze względu na swoje właściwości, szczególnie dobre dostosowanie do tamtejszych chłodnych i wilgotnych warunków, wytrzymałość i ciekawą kolorystykę. Ambicją przybyłych rodów angielskich było posiadanie własnego, unikalnego wzoru i kolorystyki dla wełny tweed-owej.
Stąd był już tylko krok od połączenia nieformalnego materiału którym jest niewątpliwie tweed i garnituru, którego krój wykrystalizował się w drugiej połowie XIX wieku ale również w owym czasie jako strój nieformalny. Powstałą garderobę nazywamy dziś garniturem sportowym ze względu na jego początkowe zastosowanie. Od tego bowiem czasu, angielscy dżentelmeni przechadzali się i uprawiali łowiectwo najchętniej w garniturach z tweedu.
Najczęściej szyte na miarę są garnitury sportowe wersji spacerowej, które nie odbiegające od kroju klasycznego garnituru (przykład na zdjęciach).
Wachlarz możliwych zmian w kroju jest tutaj szczególnie widoczny w przypadku garnituru łowieckiego. Najpopularniejsze garnitury tweedowe stworzone na potrzeby łowiectwa posiadają między innymi:
– tzw. ruchome ramię w różnych wersjach,
– szerokie, nakładane kieszenie (w rozmaitych odmianach kroju),
– dodatkową kieszeń pomiędzy kieszenią boczną i piersiową,
– zapinany kołnierz,
– wzmocnienia skórzane w tym tzw. skórzane ramię.
Bardzo charakterystyczną odmianą omawianego garnituru jest tzw. „Norfolk”. Garnitur o szczególnym, zmienionym kroju.
*Uwaga! Współcześnie marynarka tweedowa jest często noszona ze spodniami z denimu lub wełnianymi spodniami w jednolitym kolorze koordynowanym z marynarką (np. z zieloną kratą marynarki).
Kolorystyka
Istnieje wachlarz rozmaitych wariantów kolorystycznych i deseni tweedu. Najpopularniejsze to kraty w tym kraty Balmoral, jodełki, pipety, kurze łapki i melanże zwane Donegalami. Wszystkie te materiały w momencie powstania były raczej grubymi materiałami w żywych kolorach ziemi. Obecnie w odpowiedzi na rynkowe zapotrzebowanie tweedy są często „odchudzane” i zyskują wciąż nowe rozwiązania kolorystyczne. Trzeba zaznaczyć jednak, że najbardziej klasyczne są wciąż najpopularniejsze.
**Uwaga! Klasyczny tweed w klasycznej grubszej gramaturze jest materiałym „niezniszczalnym”. Nieposiada tendencji do odkształcania się oraz jest wytrzymały na pogodę i przecieranie.
Józef Błoński
Warszawa, 15 Sierpnia 2013
